In St. Moritz kan alles!

Hoi allemaal,

Ondertussen ben ik hier 5 weken, met de weken van kerst meegerekend, dus tijd om jullie allen eens op de hoogte te brengen.

Niet dat ik heel lang weg blijf maar gewoon omdat ik zelf al grote ogen heb getrokken en dit een heel andere reis is als mijn reis in Peru en ik wil dit graag met jullie delen.

Ik ben hier in het wereldje van de 'grand chic' terecht gekomen.
Mijn eerste week dat ik lesgaf, was privéles aan een 9-jarig jongetje. Eigenlijk was het niet echt lesgeven, want dat kereltje wilde geen oefeningetjes doen. 'Oh Kristina, I don't wanna do this' Dus skiede ik gewoon wat met hem rond, lekker gemakkelijk voor mij. 's Middags gingen we altijd samen eten. We waren dan met een hele bende: 3 gezinnen, waarvan 6 kinderen en waarvoor 4 skimonitoren waren aangesteld. We aten niet zomaar in de self-service. Neen, er werd gereserveerd in een chique restaurant. Eentje daarvan, het meest exclusieve, was 'Mathis'. Daar werd je op je wenken bediend en tijdens het eten genoot je van live pianomuziek en zang. Daar was het dat ik voor de eerste keer grote ogen trok. Als voorgerecht werden er pizza's met truffel geserveerd, die zomaar eventjes 90CHF per stuk kosten. De kinderen die dit blijkbaar heel gewoon zijn, verslonden deze pizza's alsof het niets was. Daarna konden we dan een hoofdgerecht kiezen. Ja, in die week at ik echt heerlijk, risotto met truffel, of hert of tonijn, ... En dit alles werd ook voor ons skimonitoren betaald, dat zal telkens nogal een rekening geweest zijn want de prijzen om te eten begonnen vanaf de 50CHF. Het is echt ongelofelijk om te zien hoeveel geld die mensen hebben en hoe weinig ze ernaar moeten kijken. Zo gingen we een dagje schaatsen omdat het slecht weer was en wij als skimonitoren mochten toen 'babysitten'. We gingen met 3 monitoren en 4 kinderen op stap. 's Morgens gaf de vader ons 1000CHF, met de vraag of dat voldoende zou zijn voor die dag? 1000CHF!
Zoals eerder gezegd at ik die week dus fantastisch, maar het is niet alle dagen zo hoor. Soms geef je maar een halve dag les en dan eet je natuurlijk niet mee met je klanten. Dan beperk je je meteen tot iets heel kleins of eet je gauw een boterhammetje, dat contrast is heel groot. Ook het contrast van die rijke klanten in hun chique hotel en jij die samenwoont met 3 personen in een heel klein 'appartementje', waarvan de naam appartement al veel gezegd is. Daarvoor betaal je in de maand dan 1200CHF, om jullie even een idee te geven.

Ik ben ook een keertje in 'the palace', 4 sterrenhotel, geweest. Toen had ik het gevoel dat ik terug in de tijd werd gekatapulteerd, naar de tijd van de Titanic. De 'pakjes' dat de 'bedienden' aanhebben zijn net zoals toen en ook de bediening is zo. De deur van de taxi wordt voor je opengedaan en iedereen staat klaar om je op je wenken te bedienen. Daar wilden we gaan zwemmen met de kinderen maar dat bleek dan toch even boven ons budget te gaan.

Het is hier echt zo'n ander wereldje. Ik ben al blij dat ik nu in januari ook aan 'gewone' mensen heb lesgegeven, want ik moet zeggen dat die rijkdom toch niets voor mij is. Eén van de klanten die ik in januari had, was een meisje van Amerika, die kwam overgevlogen voor een trouw van een vriend. Dus een 'gewone' klant maar voor een speciale gebeurtenis daar. Die vriend die trouwde betaalde even voor 150 gasten 3 dagen hotel, zodat iedereen toch naar zijn trouw kon komen. Het huwelijk vond plaats op den berg, in een 'chique chalet', dus voor hen werd er even een lift opengedaan vanaf 18u. Dat zal dus ook wel een exclusief trouwfeest geweest zijn.

Nog een aantal kleine verwonderingen:

Hier wordt nogal geparadeerd, vooral in het dorp met bontjassen alom, maar ook boven in het skigebied. Zo zag ik deze week een vrouw op plateauschoenen, waarmee ze bijna niet door de sneeuw kon stappen, maar toch had iedereen haar gezien.

Hondjes dragen hier de duurste pakjes en hebben zelfs schoentjes aan.

Als je iets kwijt bent, of vergeten, geen gemopper of gezeur, maar gewoon alles snel nieuw kopen in de winkel bovenaan.

En een klant (niet van mij) komt zomaar eventjes met zijn privéjet overgevlogen, vertrekt om 11u thuis, landt hier om 12u en staat om 13u boven op de berg, klaar om een paar dagen te skiën!

Geld te veel! En dat is soms toch wel pijnlijk om te zien. Geef mij maar Peru!

zonnige groetjes
Kristina