Eerste uitstapje

Dit bericht komt wel met een week vertraging, maar ik heb nu pas de tijd om rustig iets te schrijven.
Vorige week zaterdag mijn eerste uitstapje gedaan. Samen met mijn Spaanse lerares Rosa, haar vriendin Roxanna en enkele andere vrijwilligers Lobke, Monique en Thomas zijn we naar Wari en Quinua gegaan. Om tien uur vertrokken we. Eerst met z'n allen de taxi in die het formaat had van een kleine peugeot. Je kan je al voorstellen dat we lekker opgestapeld zaten. Van de taxi over naar een minibusje, waar je ook lekker dicht bij elkaar zat. Al een geluk duurde de rit maar een half uurtje. Ik was natuurlijk weeral misselijk van door de bochten te scheuren. Na even 5 minuten bekomen te hebben zijn we naar de Wari-ruïnes gaan zien. Rosa en Roxanna waren onze gidsen.
Blijkbaar hebben de Wari's een gang uitgehouwen van Ayacucho tot in Cusco (ongeveer een 500km). Deze gang start in een grot en die grot zochten we maar hebben we helaas niet gevonden. Wat we wel vonden waren grote spinnen.
Toch hebben we heerlijk gewandeld tussen de cactussen met de zon op ons gezicht.
Van Wari gingen we achterin een jeep mee naar Quinua. Quinua is een gezellig klein dorpje maar wel toeristisch. Er staat een obelisk, die gebouwd is ter herdenking van de bevrijding van Zuid-Amerika, en daar zijn we naartoe gestapt. Ik was best moe, wandelen op 3000m is niet zo simpel. Mijn conditie thuis is niet zo op en top maar hier is die niks.
Was dan ook blij als we vanaf de obelisk de 'echte' toerist gingen uithangen. We zijn te paard verder gegaan tot aan een waterval. 'k Was blij dat ik niet moest stappen maar heb toch serieus gegild. Ik had natuurlijk ook het koppigste paard. Het wou telkens eten, beet in het gat van de andere paarden, enz.
Het was vooral eng als we een smal paadje bereden en de begeleider het paard alleen liet stappen. Ik moest stampen als het vooruit moest en een beetje sturen met de teugels. Maar na een paar keer 'Ayuda me' te roepen kwam dat kleine manneke terug bij zijn paard wandelen om het te begeleiden.
Ik was blij als we aan de waterval waren. Het was geen gigantische waterval maar het was er wel mooi en heel stillekes.
Daarna terug met het paard tot aan de obelisk, ik vond het best zielig voor dat beestje maar dacht maar aan de mensen die die dag dan toch centjes verdiend hadden door een ritje te paard te verkopen aan die 'blanken'.
De terugweg naar Ayacucho was dit keer veel rustiger en ik heb dan ook van het uitzicht kunnen genieten.

Zondag heb ik mijn verjaardag gevierd, heel anders dan anders maar wel leuk.
Mijn eerste verjaardagskaarsje heb ik al zaterdagnacht uitgeblazen. Het stond op een pizza en er werd gezongen door Didik en Lobke + nog enkele andere mensen in de pizzeria.
Zondagmiddag heb ik een bommataart (taart van bomma Van De Putte) gemaakt want er moest toch iets zijn dat ik elk jaar op mijn verjaardag heb. Was wel een beetje een geïmprovisseerde taart maar ze werd gesmaakt door de andere vrijwilligers die op mijn feestje kwamen.
De grootste verrassing waren bloemen die ik cadeau kreeg en die vanuit België besteld waren, bedankt!

Dinsdag heb ik met de kinderen van 'Los Cachorros' mijn verjaardag gevierd.
's Middags heb ik met enkele kinderen terug een bommataart gemaakt en 's avonds hebben we die met z'n allen opgegeten. Er bleef geen kruimeltje meer over.

Zo nu zijn jullie weer bij wat betreft Peru.

groetjes
Kristina

ps: vele Kristina-foto's omdat er naar gevraagd werd.