Achtergrond kinderen

Het is leuk te weten dat zo veel mensen met interesse mijn site volgen en ik ga dan ook proberen die regelmatig aan te vullen, maar dat is niet altijd even simpel.
Het is bijvoorbeeld moeilijk om alles te verwoorden, vele dingen moet je zien, ervaren, beleven, ...

Vorige week kregen we meer uitleg over de achtergrond van de kinderen. Als je weet uit welk milieu ze komen dan kan je je ook beter inleven in hun wereldje.
Was toch wel even slikken toen ik al hun verhalen hoorde en meteen denk je aan je eigen kindertijd en besef je eens te meer hoe zalig die was.
Momenteel zijn er 12 kinderen die bij 'Los Cachorros' verblijven, 4 meisjes en 8 jongens. De helft van die kinderen is geplaatst door de rechter omdat hun thuissituatie niet goed was, de andere helft zijn echte straatkinderen die hun weg naar 'Los Cachorros' hebben gevonden.
Om jullie een idee te geven van het harde leventje dat de kinderen al gehad hebben, komen hier enkele levensverhalen van de kinderen.

Laatst is hier een meisje binnengekomen, ze vonden voor haar geen andere opvang. Los Cachorros zit eigenlijk helemaal vol maar je kan haar moeilijk op straat zetten hé. De rechter had gevraagd om haar een tijdje op te vangen. Haar moeder is dood en haar vader heeft een andere vrouw. Bij dit nieuwe gezin heeft ze nooit gewoond, ze zat in een opvanghuis. Daarna heeft haar vader haar bij een vrouw hier in Ayacucho laten inwonen, hijzelf woont in de Selva. Bij deze vrouw werd ze als een slaafje behandeld en is ze zowel fysisch als psychisch mishandeld.
Haar vader kwam haar deze week opzoeken maar ze heeft er absoluut geen band mee, echt gek om te zien. Ze huilt ook af en toe omdat ze schrik heeft hier weg te gaan, terug naar haar vader te moeten, ze heeft schrik voor haar toekomst. Het is een fantastisch lief meisje, heel behulpzaam, leergierig, ...

Een ander meisje komt uit een gezin van 12 kinderen. Deze familie is berucht en ze verhuizen ook meermaals omdat het contact met de buren niet zo vlot verloopt, niet moeilijk als je hun varken gaat stelen en opeet! Zowel de vader als de moeder drinken, ze brouwen zelf hun drank. Er wordt door iedereen gevochten, de oudste zoon heeft zijn vriendin al helemaal in elkaar geslagen, de vader heeft al regelmatig gezeten en de kleine broertjes van 5 en 8 snuiven al lijm en groeien dus niet meer. Toch is dit meisje telkens blij als haar moeder haar eens komt halen voor het weekend. Haar familie blijft belangrijk.

Een jongen die hier ook maar net binnengekomen is, is de straat opgegaan omdat hij geslagen werd door zijn stiefvader. Hier wordt echt bij de minste reden geslagen, omdat huiswerk niet gemaakt wordt of omdat de kinderen niet luisteren.
Zo kwam vorige week een jongen me vragen of ik vroeger door mijn vader geslagen werd met de riem. Ik antwoordde van niet, dat dit niet de opvoeding was die je in België kreeg. Even later kwam Karin eraan en hij vroeg haar of ze me wilde vragen of ik vroeger geslagen was geweest, want volgens hem had ik hem niet goed verstaan. Ook zij antwoordde dat dit niet gebruikelijk was in Nederland.
Zie je ze met grote ogen kijken.

Nog een ander verhaal komt van een jongen die zelf uit de Selva weggetrokken is en op eigen houtje naar Ayacucho is gekomen, een jaar of 8 oud. De Selva is het regenwoud van Peru en is hier een uur of 7 vandaan. Hij vertrok toen zijn moeder stierf, zijn vader heeft nu een andere vrouw.
Dit hoor je vaak, en de kinderen worden dan helemaal niet aanvaard.
Hij heeft lange tijd op straat geleefd en afwisselend hier bij ‘Los Cachorros’ gewoond. Telkens als hij een opdoffer kreeg, trok hij terug de straat op. Daar zong hij in restaurantjes om geld te verdienen. Hij heeft ook lijm gesnoven.
Nu is hij aan een opleiding begonnen in de timmerwerkplaats, hij is er wildenthousiast over. Hopelijk houdt hij het vol.

Dan heb je nog een jongen die lange tijd op straat geleefd heeft, hij zat zelfs in een bende. Hij is 15 en staat al vol tatoeages. Ook hij zat aan de lijm en heeft meermaals gedreigd met het mes op de keel. Sinds kort zit hij terug hier, voordien is hij hier ook geweest. Hij gaat ook naar de timmerwerkplaats en wordt ook nog begeleid door medewerkers van Mama Alice (ook een organisatie die werkt met straatkinderen). Hij heeft het niet gemakkelijk, hij moet proberen zijn leventje terug op te bouwen en dan ook nog de moed hebben om uit de bende te blijven waarin hij zat. 's Avonds heeft hij schrik om naar huis te lopen, laatst werd hij aangevallen door enkele jongeren. En een paar dagen geleden stond zijn bendeleider hier aan de deur met het smoesje dat hij zijn broer was, maar de jongen in kwestie zei me dat zijn broer in Lima was. De bendeleider hebben we mooi terug weggestuurd.

Laatst op het afscheidsfeest van Lobke, een andere vrijwilliger, hebben de jongens samen een toneeltje opgevoerd. Met z’n allen hebben ze het straatleven uitgebeeld. Enkele jongens zaten tegen de grond met vuile en kapotte kleren, lijm te snuiven. Ze worden opgepakt en daarna weer op straat gezet. Even later komt er iemand naar hen toe die hen hulp biedt en die zegt dat het niet goed is om lijm te snuiven, dat er mensen zijn die om je geven.
Al de opvoeders en de vrijwilligers waren ontroerd door dit schouwspel.

Vanaf het moment dat de kinderen hier binnenkomen, worden hun familiebanden nagegaan. De meeste komen hier aan en zeggen dat hun ouders dood zijn, of één van hun ouders. Samen met de sociaal assistente tracht men terug contact te leggen met de ouders en worden er bijeenkomsten georganiseerd om over opvoeding te praten.