Een wereld van verschil
Door: Kristina
Blijf op de hoogte en volg Kristina
13 November 2007 | Peru, Ayacucho
Vandaag een hele dag in het ziekenhuiswereldje rondgehangen.
Vanmorgen om 8u met Jhon naar 'La Posta' gegaan, dit is een dokterspost. Jhon had een knobbeltje in zijn gezicht en dit moest onderzocht worden.
Toen we daar aankwamen was het al een drukte van jewelste, heel veel zwangere vrouwen, moeders met kleine kindjes en nog vele anderen. Ik was best verbaasd toen we na 10 minuutjes al werden afgeroepen en zag het al rooskleurig in, 'dit gaat maar eventjes duren'. Jhon moest een kamer in waar nog 4 andere mensen zaten en verplegers en verpleegsters binnen en buiten liepen, daar werd hij gewogen en werd zijn temperatuur opgenomen. Daarna liep hij naar buiten en ging hij een verdieping hoger. Ik volgde hem mooi als een schoothondje, op zo'n moment ben je er normaal bij als begeleider maar dat was nu niet echt zo. Hij wist beter hoe het eraan toeging dan ik, maar ik was er toch om hem gerust te stellen.
En hoe ben je zelf als kind, heb je toch ook graag dat er iemand bij je is als je naar de dokter moet.
Nu stonden we daarboven in een smal gangetje met z'n allen. Al een geluk was het in openlucht want dit duurde niet zomaar even 10 minuten maar zeker en vast een uur. Lijkt niet lang maar was toch lang genoeg. Uiteindelijk bij de dokter binnen en dat was heel primitief, een tafel en twee stoelen en een oude onderzoekstafel, alleen het hoogstnodige. Na kort 'onderzoek' bleek dat Jhon een ciste heeft. Beneden krijgt hij de nodige medicatie en worden we nog verder gestuurd naar het labo verderop om bloed te laten trekken. Dit labo was gewoon een ruimte met een aantal vertrekken en echt allemaal heel kaal. Is echt moeilijk te beschrijven, het ziet er allemaal schraal uit: de muren zijn niet geschilderd of half geschilderd, de vloeren zijn gewoon nog in beton, de potten verf van het schilderen slingeren nog rond in de gangen,...
Dit in schril contrast met waar ik vanmiddag zelf ben geweest, je ziet wat centen doen. Zelf moest ik ook nodig naar de dokter want ik zit al een tijdje met diarree. Al een geluk moest ik niet terug naar 'La Posta' maar kon ik naar een privékliniek gaan. Daar ziet alles er wel goed uit en is het labo een echt labo, toch in de zin zoals wij dat kennen.
Natuurlijk moet je evengoed geduld uitoefenen en na een aantal uurtjes kreeg ik eindelijk het resultaat, mijn parasiet heeft een naam gekregen 'Giardia Lamblia'. Heb medicatie gekregen zodat ik dit beestje snel kan doden en hopelijk ben ik er dan voor een tijdje vanaf.
Dit gewoon om jullie een idee te geven van het leven hier.
Hou de site in het oog want ga mooie foto's en een heel verslag plaatsen over mijn reis naar de Machu Picchu.
groetjes
Kristina
Vanmorgen om 8u met Jhon naar 'La Posta' gegaan, dit is een dokterspost. Jhon had een knobbeltje in zijn gezicht en dit moest onderzocht worden.
Toen we daar aankwamen was het al een drukte van jewelste, heel veel zwangere vrouwen, moeders met kleine kindjes en nog vele anderen. Ik was best verbaasd toen we na 10 minuutjes al werden afgeroepen en zag het al rooskleurig in, 'dit gaat maar eventjes duren'. Jhon moest een kamer in waar nog 4 andere mensen zaten en verplegers en verpleegsters binnen en buiten liepen, daar werd hij gewogen en werd zijn temperatuur opgenomen. Daarna liep hij naar buiten en ging hij een verdieping hoger. Ik volgde hem mooi als een schoothondje, op zo'n moment ben je er normaal bij als begeleider maar dat was nu niet echt zo. Hij wist beter hoe het eraan toeging dan ik, maar ik was er toch om hem gerust te stellen.
En hoe ben je zelf als kind, heb je toch ook graag dat er iemand bij je is als je naar de dokter moet.
Nu stonden we daarboven in een smal gangetje met z'n allen. Al een geluk was het in openlucht want dit duurde niet zomaar even 10 minuten maar zeker en vast een uur. Lijkt niet lang maar was toch lang genoeg. Uiteindelijk bij de dokter binnen en dat was heel primitief, een tafel en twee stoelen en een oude onderzoekstafel, alleen het hoogstnodige. Na kort 'onderzoek' bleek dat Jhon een ciste heeft. Beneden krijgt hij de nodige medicatie en worden we nog verder gestuurd naar het labo verderop om bloed te laten trekken. Dit labo was gewoon een ruimte met een aantal vertrekken en echt allemaal heel kaal. Is echt moeilijk te beschrijven, het ziet er allemaal schraal uit: de muren zijn niet geschilderd of half geschilderd, de vloeren zijn gewoon nog in beton, de potten verf van het schilderen slingeren nog rond in de gangen,...
Dit in schril contrast met waar ik vanmiddag zelf ben geweest, je ziet wat centen doen. Zelf moest ik ook nodig naar de dokter want ik zit al een tijdje met diarree. Al een geluk moest ik niet terug naar 'La Posta' maar kon ik naar een privékliniek gaan. Daar ziet alles er wel goed uit en is het labo een echt labo, toch in de zin zoals wij dat kennen.
Natuurlijk moet je evengoed geduld uitoefenen en na een aantal uurtjes kreeg ik eindelijk het resultaat, mijn parasiet heeft een naam gekregen 'Giardia Lamblia'. Heb medicatie gekregen zodat ik dit beestje snel kan doden en hopelijk ben ik er dan voor een tijdje vanaf.
Dit gewoon om jullie een idee te geven van het leven hier.
Hou de site in het oog want ga mooie foto's en een heel verslag plaatsen over mijn reis naar de Machu Picchu.
groetjes
Kristina
-
14 November 2007 - 10:52
Zus 1 :
Hoi Kris! Met plezier voor je opgezocht in Wikipedia!:
Giardia lamblia (G. duodenalis, G. intestinalis) is een eencellige darmparasiet die verantwoordelijk is voor het ziektebeeld giardiasis.
Wanneer men symptomen vertoont die worden veroorzaakt door een infectie met G. duodenalis, spreekt men van giardiasis. Deze symptomen zijn over het algemeen karakteristieke malabsorptie problemen zoals: diarree, gepaard gaande met buikklachten, misselijkheid, algehele malaise, gasvorming en vettige stinkende ontlasting. Vaak is hiervan gewichtverlies, zwakheid en chronische vermoeidheid het gevolg.
En voor de "ivan-achtigen" onder ons:
"De levenscyclus van Giardia kent twee ontwikkelingsstadia: het stadium in de gastheer, de trofozoïet en het stadium buiten de gastheer, de cyste. Cysten zijn typerend ovaal van vorm en hebben vier haploïde kernen. Over de lengte is een axostyl aan te treffen. Cysten zijn zeer resistent en kunnen lang overleven in verscheidene milieus, zoals bijvoorbeeld water. De trofozoïet is 10-20m lang en beschikt over twee haploïde kernen en 4 paren flagellen. Deze flagellen zorgen ervoor dat de trofozoïet zich actief kan voortbewegen. Kenmerkend is de zogenoemde traanachtige vorm. Deze is te herkennen door het anterieure gedeelte dat relatief bol en dik is en het posterieure gedeelte dat afloopt in een smalle punt. Aan de ventrale kant van het organisme kan men een zuignap waarnemen. Deze zuignap wordt door de parasiet gebruikt om aan zich aan de darmmucosa te hechten. De trofozoïet kan alleen voorkomen in een, voor de parasiet, gunstige omgeving (de darmen). Buiten het lichaam hebben trofozoïeten een geringe levensduur.
Het infectieuze stadium van Giardia is de cyste. De cysten van G.duodenalis komen via de faeco-orale route het lichaam binnen."
-
14 November 2007 - 20:54
Oma 2:
Lief petekindje
Uitleg van zus1 gelezen.....ben gelukkig geen ivanachtig type want diene uitleg zei me niets! Hoop dat je vlug beter bent en dat je van dat beestje af geraakt! Ben ook heel erg benieuwd naar verslag en foto's van je uitstapjes met Gert. Zal ook wel een hele ervaring geweest zijn!
Nu een woordje uitleg over oma 2. Ans is gisteren bevallen van een zoon. Hij gaat door het leven met de naam Arne en start met het gewicht van 3.870kg en de lengte van 51cm. Alles is vlot verlopen, moeder en zoon stellen het goed. De vader ook natuurlijk!! En lieve Axel logeert nu een tijdje bij zijn oma en opa!!! We genieten ervan!!! Lekker verwennen, daar dienen oma's en opa's voor.
Lieve Kris
tot mails
van je allerliefste meter
-
15 November 2007 - 11:25
Jo:
Deju,
ben al elken dag aan't kijken en 'k dacht nu ben ik zeker den eerste hé Hedwige. Maar dan is mijn zusje nog voor mij seg.
Der komt nen groten brief van ons kindjes af Krisje maar hij is nog niet af.
Hopelijk komt alles in orde. Geniet nog van die "mooie" tijd.
-
15 November 2007 - 13:14
Hedwige:
Sorry Jo, dat je weer niet als eerste een reactie mag geven....
Ik heb het geluk al gehad, maar je moet héél vlug zijn om voor zus 1 te kunnen reageren!!!
VROUWEN hé!!!!!!!!!!!
hihi -
15 November 2007 - 19:38
Nicht 5 - 6:
Wil ook bij de eersten zijn.
Zie al uit naar verslag van je reis.
Zie maar da ge da beesje rap kwijt zijt.
En ge weet als ge een protteke moet laten op ne stoel, dan moet ge uwen bil een beetje oplichten.
Ge kunt ook een beetje verder gaan staan. Toch moogt ge dan een lichte zijwaartse beweging met uw heup, en zachte buiging van de knie niet vergeten.
(komt niet van Wikipedia - maar wel met plezier voor je opgezocht in het familiedossier) -
16 November 2007 - 20:17
Chica Belga Peruana:
hoi Kris,
Goed dat je dier een naam heeft gekregen, hopelijk ben je er snel van verlost, niet zoals in India...
Hopelijk begint het project terug wat beter mee te vallen!
Ik geniet nog van onze ontmoeting in Cusco, was echt fijn! Nu terug wachten tot in januari!
Nog heel veel succes daar!
dikke kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
