Carnaval
Door: Kristina
Blijf op de hoogte en volg Kristina
10 Februari 2008 | Peru, Tambo
Twee weken geleden kwam ik aan in Tambo en stond 'mama Rosali' er alleen voor. Alleen voor 40 kinderen, onvoorstelbaar, dus in de 2 andere paviljoenen sliepen de kinderen alleen. Eén van de mama's was ziek geworden en een andere mama had haar vrije dagen. Al een geluk kwam samen met mij nog een andere mama toe en ook de sociaal assistente zodat we terug wat 'voltalliger' waren.
Afgelopen week hebben we in Tambo carnaval gevierd. Nog maar eens want ik had in het weekend ook al carnaval in Ayacucho gevierd. En carnaval hier gaat er helemaal anders aan toe dan in België. De voorafgaande weken zijn we hier al bekogeld geweest met waterballonnen, en het moet natuurlijk niet gezegd dat een blanke net wat meer ballonnen tegen zich krijgt. Zo was ik er één keer vast van overtuigd dat ik slim was geweest en een aanval had ontwijkt. Liep ik in mezelf te genieten dat het zo goed van mij was toen ik plots vanuit een bus bekogeld werd. Los op mij en weg was mijn 'smile'.
Zaterdag namen wij dan wraak op al degenen die ons de afgelopen weken hadden nat gegooid en spraken we met een heel aantal vrijwilligers af. We hebben ons toen lekker uitgeleefd en naar alle kanten ballonnen zitten gooien en natuurlijk meer als het dubbele teruggekregen. Om 15u zijn we begonnen en om 18u ben ik als een verzopen kieken naar huis gegaan om warme kleren aan te trekken.
'k Was dan ook niet zo in de wolken als ze me deze week in Tambo vertelden dat we carnaval gingen vieren. Dinsdag zijn we eerst met een oeroude camion de bergen van Tambo ingereden om een boom te gaan halen. Een eucalyptusboom werd geveld en in de camion gestoken en werd in het weeshuis terug 'geplant'. Geplant met allemaal ballonnen en cadeautjes in en dan begon het watergevecht. Ik hield me even nog afzijdig maar even later was ik vollop betrokken in een water-, talk- en schuimgevecht, kletsnat was ik.
Daarna drogen kleren aangetrokken en dan dansten we rond de boom en om de beurt werd je uitgenodigd om met de bijl de boom om te hakken. Duurde wel een tijdje maar uiteindelijk viel hij. En toen hij viel, hield ik mijn hart vast, want tijdens het vallen, stormden alle kinderen erop af. Blijkbaar is het zo dat alle cadeautjes die je eraf kan halen, voor jou zijn. Vond ik toch maar heel oneerlijk. En toen ik vroeg of er enkele een cadeautje wilden afstaan aan degenen die er geen hadden, zeiden ze dat ze het gewonnen hadden en dat het zo ging.
Ondertussen in Tambo niet stilgezeten.
Ben aan de slag gegaan in de eetzaal die er maar somber en vuil uitzag. Dus met jullie sponsorgeld ben ik in Ayacucho verf gaan kopen en hebben we de eetzaal een nieuw kleurtje gegeven. Ook de bankjes en de tafels zijn nog aan de beurt. Het eten wordt er niet lekkerder op maar 't is wel gezelliger.
-
10 Februari 2008 - 23:08
Joris:
He Kristina, ik laat ondertussen de collega's meelezen in u avonturen dus ge zijt hier al een beetje een een vedette.
(Dat ik eerst ben is trouwens helemaal niet belangrijk maar toch....)
Groetjes -
11 Februari 2008 - 11:27
Zus:
Wat een bijzondere belevenis, die carnavalrituelen daar in Peru!
De kinderen zien er inderdaad erg knuffelbaar uit! Dus blijf je knuffels maar uitdelen, dat doet altijd goed.
(proficiat, Joris, je hebt gewonnen deze keer, maar je verraadt hiermee wel dat je deze nacht niet echt hard aan het werken waart)
-
13 Februari 2008 - 10:59
Little Brother:
Man man man.
Zo vallen er nog doden onder dienen boom.
Maar ja het is daar nu zo he.
Ge ziet dat een huisje opknappen je al veel leert he. Nu ben je ginder bezig. Kei goed.
Mooie kleuren. Hebben ze daar spaarlampen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley