Zot van 'A'

Zot van 'A', heeft misschien even uitleg nodig.
(Vooral voor de Hollanders die dat natuurlijk niet begrijpen, sorry dat ik weer een steek geef maar ik kan het niet laten)

De A van Zot van 'A' staat voor Antwerpen. Maar als je het in het dialect zegt dan staat de A ook voor 'u'.

Nu heeft die 'A' voor mij meer betekenis gekregen.

De A van Antwerpen of meer bekend onder de naam 't stad, is de stad waar ik binnen enkele dagen terug sta en waar ik al heel veel mooie momenten heb beleefd.
Ik ben echt zot van 'A'!

Maar ik ben ook zot geworden van 'A'yacucho, zot in de goeie zin van het woord dan welteverstaan.
Ayacucho, de stad waar ik tien maanden in woonde en waar ik gisterenavond afscheid van nam. Ik nam afscheid van de plaatsen die me zo bekend waren geworden maar ook van mensen die me nauw aan het hart liggen.
Mijn tranen liepen al snel en met pijn in 't hart ben ik vertrokken.
Nu ga ik enkele dagen in Lima bekomen zodat ik in België iedereen terug met open armen kan ontvangen.

De afgelopen weken nam ik echt overal afscheid.
Eerst was er het afscheid op Cachorros, waar ik lekker at en waar ook lieve woordjes aan bod kwamen. Marcelina (kokkin en zus van kokkin Maria in Tambo) zong samen met Edgar, een collega een liedje voor mij.
Dat vond ik echt een schoon gebaar.
Ook Alanya (oprichtster) en Karin (onderdirectrice) gaven hun blijk van waardering.

De laatste tijd heb ik zo veel appreciatie gekregen van mensen en dat maakt je echt warm vanbinnen. Daarvoor doe je dit werk niet, maar als die waardering toch naar boven komt dan doet dat wel deugd.

Enkele dagen na het afscheid op Cachorros vertrok ik naar Tambo om daar afscheid te nemen. Judith en ik vertrokken na veel moeite, donderdagmiddag, met een jeep van Mama Alice richting Tambo. We gingen met een jeep omdat we nog een groot poppenhuis hadden gekocht voor de kindjes in Tambo. Dit poppenhuis werd gemaakt door de kinderen van de carpinteria (timmerwerkplaats).
De kindjes in Tambo waren er gek op!
Vrijdag vierden we dan ons afscheid. Eerst aten we pachamanca (eten dat in een oventje onder de grond wordt klaargemaakt) en daarna begon het dansfeest. Judith gaf iedereen nog een fotokader (ze waren echt prachtig Judith) en je zag alleen maar blije en trotse gezichtjes, inclusief bij de tia's!Er stond een tafel vol lekkers klaar en daar werd dan ook de hele namiddag van gesnoept. Ik die helemaal niet veel dans, of zeg maar nooit, stond de hele middag met de kindertjes te dansen. Tegen de avond vielen de kleinsten één voor één in 't slaap en brachten we ze weg naar hun bedje.
Dit echt voor de laatste keer!
Ook in Tambo werden nog dankwoordjes gezegd en weer rolden de tranen over mijn wangen. De hele tijd spookte het door mijn hoofd ' Wat ga ik die kindertjes missen'
En dan was het mijn beurt, ik bedankte de directrice en de tia's, 'k bedankte hen voor de gelegenheid die ik had gekregen om met hen te mogen werken. Want voor hen is het ook niet altijd even gemakkelijk geweest dat een Westerse zich daar komt 'moeien'. Maar tia Rosalia zei dat we beiden van elkaar hadden geleerd.

Zaterdagmorgen 6u gingen Judith, tia Rosalia en ik nog op zoek naar de kleine Luis maar kwamen we van een kale reis terug. Luis, die twee maanden geleden met zijn vader terug naar huis ging, was er niet.
Zonde want we wilden gewoon weten of het goed met hem ging.
Om 9.30u vertrokken we dan voor echt, al de kindertjes kwamen mee om ons uit te wuiven. Nog lekker geknuffeld met iedereen en dan reden we langzaam weg uit Tambo. Judith en ik waren er helemaal stil van wat best bijzonder is want we zijn beiden echte babbelkousen. (al is zij nog erger dan ik)

In Tambo sloten we het mooi af en juist op het nippertje zijn ook de douches af. Javier en Rosbel probeerden ze uit en wat waren ze verbaasd dat er écht warm water uitkwam. De meisjes begonnen al direct te zeggen dat ze ook wilden douchen, dus kunnen we wel stellen dat de douches een succes waren. (Als het goed is, zet Judith nog een filmpje van de douches op mijn site)


Dankzij jullie sponsorgeld heb ik hier heel veel kunnen doen, zowel voor Cachorros als voor de kindjes in Tambo, hier volgt nog eens een opsomming:

- pinpongtafel voor Cachorros
- sjoelbak en ballenspel voor Cachorros
- bibberspel voor Cachorros
- map met werkoefeningen voor Cachorros
- pingpongtafel voor Tambo
- pyama's voor de kindjes van Tambo
- een broodbakmachine en hout voor de oven (die nu trouwens goed gebruikt wordt)
- 4 nieuwe douches met zonnepanelen en 4 nieuwe wc's
- Maria die al voor 4 maanden in Tambo in de keuken kan werken
- schoonmaakmiddelen
- pampers
- tandenborstels en de houders voor tandborstels
- stoeltjes
- teken- en spelmaterialen
- ...

Lieve mensen, ik ben zot van 'A', alleen dankzij jullie kwam dit tot stand.


En als afsluiter wil ik even kort zeggen dat dit jaar een heel leerrijk jaar is geweest. Iedereen zegt altijd dat je jezelf in het buitenland leert kennen en toen ik dit eerst hoorde, dacht ik 'dat is zever in pakskes'
Maar nu moet ik toegeven dat ze gelijk hadden. Ik heb het hier de eerste 3-4 maanden echt niet gemakkelijk gehad. Ik moest wennen aan het land, het eten, de cultuur, het werk, ... Maar ik ben er wel in gegroeid en laat nu met heel veel spijt alles achter wat ik heb opgebouwd. Ik ben blij dat ik de ervaring heb mogen opdoen.


A'PEN EN AYACUCHO,
IK BEN ECHT ZOT VAN 'A'!

liefs
Kristina

alias
tia Kristina of
tante Kris

p.s.: Vanaf vrijdag ben ik terug in het Belgiënlandje, dus tot één dezer!